Langt frá heimalandinu / Daleko od kraju ojczystego

Við erum innflytjendur. Líf okkar langt frá heimalandinu er oft fullt af spennandi ævintýrum. En það getur líka verið mjög krefjandi og fullt af áhyggjum, streitu og heimþrá. Stundum erum við ráðþrota, týnd og einmanna og mörg okkar eiga hér ekki fjölskyldu eða kunningja. Í sumum tilfellum þurfum við að spjara okkur í einsemd vegna þess að við vitum ekki hvar og hvernig eigum við að biðja um hjálp. Í vinnu eða skóla er okkar hegðun stundum misskilin og rangttúlkuð. Fyrir ferð okkar til Íslands pökkuðum við m.a. okkar gildum, hefðum og hátterni. Hér stígum við beint í ólíka menningu fulla af nýjum lögmálum. Það er fullt af hlutum sem eru allt öðruvísi en það sem við höfum vanist. Þá getum við upplifað vanmátt, uppgjöf og stundum jafnvel reiði. Þessi upplifun kallast menningarlegt áfall. Auðvitað erum við eins ólík og við erum mörg. Fyrir sum okkar er þetta smáræði á meðan aðrir upplifa þetta sem mikla áskorun. Þrátt fyrir allt þetta reynum við oft að vera forvitin um nýja hluti í kringum okkur. Reynum að spyrja spurninga, lærum tungumál. Okkur langar þrátt fyrir tungumálaörðugleika að nota þekkingu og menntun okkar. Velgegni okkar á nýjum stað er auðvitað háð að mörgu leyti okkar eigin framlagi og persónuleika en stuðningur frá samfélagi (ekki síst nærsamfélagi) er ekki minna miklivægur. Greiður aðgangur að upplýsingum á tungumálum sem við skiljum getur hjálpað okkur mjög mikið. Raunar ekki bara okkur heldur einnig t.d. starfsmönnum bæjarins sem við hittum á okkar vegi. Skýr stefna og reglur í málum sem varða okkur hefur einnig mikil áhrif á það hvernig okkur mun ganga núna og í framtíðinni. Og síðast en ekki síst aðgangur að íslenskunámi og tækifærum til að þróa kunnáttu í málinu. Aðlögun á nýjum stað gengur mun betur ef samfélagið sem tekur á móti okkur er opið og jákvætt. Bæði hjá þeim sem eru röggsamir og þeim sem upplifa einhversskonar óöryggi.

Daleko od kraju ojczystego

Jesteśmy imigrantami. Nasze życie za granicą jest często pełne ekscytujących przygód. Bywa też wymagające i pełne obaw, stresu i tęsknoty za domem. Czasami czujemy się bezradni, zagubieni i samotni. Tym bardziej, że wielu z nas nie ma tutaj rodziny lub znajomych. Bywa, że z tymi trudnościami radzimy sobie w samotności, ponieważ nie wiemy gdzie i jak poprosić o pomoc. W pracy lub szkole zdarza się, że nasze zachowanie jest źle interpretowane. Wsiadając do samolotu lecącego na Islandię zabraliśmy ze sobą nasz bagaż wartości, zachowań i obyczajów. Tutaj wkroczyliśmy w inny system kulturowy pełen nowych norm i wartości. Mnóstwo rzeczy jest innych względem tych, do których przywykliśmy. Możemy czuć się wtedy sfrustrowani i przytłoczeni. Czasami odczuwamy złość. Te przeżycia nazywa się ogólnie szokiem kulturowym. Wiadomo, każdy z nas jest inny. Dla niektórych z nas to drobnostka, z którą radzimy sobie bez problemu. Dla innych z kolei ogromne wyzwanie. Jednak często staramy się być ciekawi nowych rzeczy. Jeśli mamy okazję próbujemy zadawać pytania, uczymy się języka. Chcielibyśmy, żeby nasza wiedza i wykształcenie przywiezione z naszego kraju były docenione pomimo naszych trudności w komunikacji.

To jak poradzimy sobie w nowym miejscu  zależy oczywiście w dużej mierze od nas samych i  cech naszej osobowości, jednak wsparcie ze strony społeczeństwa (również tego lokalnego) ma nie mniejsze znaczenie. Łatwy dostęp do informacji w zrozumiałym przez nas języku może nam bardzo pomóc. Z resztą nie tylko nam, ale też np. wielu pracownikom miasta, których spotykamy na naszej drodze. Na nasze funkcjonowanie i powodzenie ma również wpływ jasno określona polityka i zasady w kwestiach, które nas dotyczą. Łatwy dostęp do nauki i doskonalenia języka islandzkiego jest dla nas nie mniej ważny.

Dzięki otwarciu i przychylności społeczności przyjmującej adaptacja w nowym środowisku przebiega o wiele łatwiej, zarówno w przypadku osób, które są zmotywowane i pozytywnie nastawionie, ale i tych zagubionych czy mniej pewnych siebie.

Donata H. Bukowska ráðgjafi, skiptar 4. sæti á lista Samfylkingarinnar til bæjarstjórnar Kópavogs 2018.